ارشد

دیشب ساعت یک دفترچه ی ارشد وزارت علوم رو دانلود کردم.همینطور رشته ها و زیرگروه هاشونو نگاه میکردم و به اسم مسخره و بدرد نخورشون میخندیدم ( خدایی رشته ی شناسایی و مبارزه با علف های هرز!!! خنده نداره؟! فک کن طرف بره فوق لیسانس شناسایی علف های هرز بگیره :))) )

که یهو رسیدم به یه رشته ..... 

این یکی جای فکر داره.این یکی، فکر کنم ارزش خوندن داشته باشه.

با روحیاتم؟ جور میشه.علاقه؟ علاقه هم دارم.نمیدونم واقعا..عجیبه که از دیشب ذهنمو به خودش مشغول کرده.اما گمونم رشته ی پر متقاضی ای باشه.

و خب طبیعتا قبولیش کار ساده ای نخواهد بود...اما اگه بشه خیلی خوب میشه .. البته هنوز باید راجبش فکر کنم..

کلاهمم افتاده باشه اونجا دیگه نمیرم برش دارم !

پیش هر دوست فارغ التحصیلی نشستم گفت از دوری دانشگاه و خاطرات و روزای خوبش داره دیوونه میشه ! 

فکر کنم جزو انگشت شمارانی باشم که دلم برای هیچی ه دانشگاه تنگ نمیشه !!

درسته بهم خوش نگذشته و خاطرات چندان خوبی ازش ندارم؛و حتی خاطرات خیلی بدی ازش دارم و خیلی تو اون چند سال عذاب کشیدم؛اما در عوض الان خاطرات خوش گذشته عذابم نمیده.در واقع چون "تموم" شده الان به آرامش از دست رفته ی روزهای پر از تنش دانشجویی رسیدم .

و خیلی خوشحالم ازینکه دیگه اثری از خودش و خاطرات خوشایند و ناخوشایندش نیست !

اما و صد اما ....

 کاش اقلا یکم بهم خوش گذشته بود که الان برای ادامه تحصیل اندکی انگیزه ام بیشتر میشد.

و کاش درس عبرت بگیرم که همینجوری بدون اینکه بدونم به فلان رشته علاقه دارم یا به روحیاتم میخوره یا نه؛ صرف رفع تکلیف ؛ یا گرفتن مدرک وارد دانشگاه ولو بهترین دانشگاه کشور نشم.

که درس خوندن بدون علاقه یکی اعمال شاقه از راسته اعمال "خودم کردم که لعنت بر خودم باد میشود!"

کاش یه راهی بود که آدم بفهمه واقعا تو کدوم رشته ی علمی استعداد داره.که کدوم رشته آینده داره.که کاش میشد بدون ریسک و با خیال راحت وارد یه رشته شد و درس خوند.

کاش هیچکس بعد دانشگاه رفتن احساس نکنه الکی وقتش هدر رفته و هیچی یاد نگرفته.

و هزاران کاش دیگر که حوصله ی گفتنش نیست و گفتنش فایده ای نداره ...